چندمعنایی در قرآن کریم از دیدگاه علامه طباطبایی

فهم صحیح قرآن و تفسیر آیات آن به فهم واژگان قرآن به خصوص الفاظ چندمعنا وابسته است. با توجه به شناخت عمیق علامه طباطبایی نسبت به واژه های قرآنی، بررسی نحوه برخورد علامه با اینگونه واژه ها، روشنگر جلوه هایی از اعجاز معنوی و لفظی قرآن خواهد بود. علامه روایات ذو وجوه و ذو بطون بودن قرآن کریم را دال بر چندمعنایی الفاظ قرآن نمی داندو درباره واژگان وجوه ونظایر بر آن است که چند معنا نیستند بلکه جهتی جامع و واحد بین آن معانی وجود دارد که در شرایط گوناگون، جهت جامع در آنان لحاظ و دارای مصادیق گوناگون می باشند. علامه چندمعنایی را پذیرفته ومعانی متعدد برای لفظ واحد را بلامانع می داند؛ اما استعمال لفظ چند معنا را دربیش از یک معنا، جایز نمی داند. و تقریبا شیوه ای محتاطانه در قبال معانی مختلف یک واژه، قبول یا رد و یا ترجیح آن ها اتخاذ نموده و در ترجیح یک معنای واژه بر سایر معانی مواردی از قبیل: بهره گیری از قاعده سیاق، قواعد صرفی و ... را مطرح می نماید. این پایان نامه با ارائه نمونه های مختلفی از واژه های چندمعنا، روش های اتخاذ یک معنا از دیدگاه علامه را نشان می دهد.